ارایه مدلی برای تبیین روابط میان فرهنگ سازمانی ، رضایت شغلی و اثر بخشی رهبری در دانشکده های پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی

مقدمه: با توجه به متفاوت بودن فرهنگ سازمانی در رشته‌ های مختلف دانشگاهی و پیچیدگی نقش مدیران دانشکده‌ ها و همراه شدن مدیریت سنتی با رهبری تحولگرا و مؤثر در دانشگاه‌ ها، شناسایی این مؤلفه‌ ها توسط مدیران دانشکده‌ های‌ پرستاری ضروری است. هدف: این مطالعه جهت بررسی میزان دشواری نقش و عوامل مرتبط با آن در مدرسین پرستاری انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1391 برروی 184 نفر اعضای هیئت علمی تمام وقت پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی انجام شد که به روش نمونه گیری خوشه‌ ای از 35 واحد دانشگاهی انتخاب شدند. برای ارزیابی فرهنگ سازمانی از پرسشنامه ارزیابی فرهنگ سازمانی کامرون و کوئین (2006)، جهت ارزیابی رضایت شغلی از مقیاس رضایت شغلی اسپکتر (1997) و برای ارزیابی اثربخشی رهبری، پرسشنامه رهبری محقق ساخته به کار برده شد. پایایی ابزار رضایت شغلی و فرهنگ سازمانی از طریق آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفته و آلفای محاسبه شده به ترتیب 91/0 و 82/0 بود. پایایی پرسشنامه اثر بخشی رهبری با استفاده از آزمون مجدد، ضریب همبستگی پیرسون 85/0 به دست آمد و جهت تعیین روایی از روش روایی محتوای استفاده شد. داده ‌ ها با استفاده از نرم افزار Amos ، تحلیل عاملی، آزمون ‌ های همبستگی و معادلات ساختاری تجزیه تحلیل شدند. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده‌ ها نشان داد که فرهنگ سازمانی رابطه مستقیمی با رضایت شغلی داشته و 36/0 از واریانس رضایت شغلی از طریق فرهنگ سازمانی تبیین میگردد. همچنین فرهنگ سازمانی رابطه مستقیمی با اثربخشی رهبری داشته و 87/0 از واریانس اثربخشی رهبری توسط فرهنگ سازمانی تبیین میشود. رضایت شغلی هم با داشتن رابطه مستقیم با اثربخشی رهبری، 26/0 از واریانس اثربخشی رهبری از طریق رضایت شغلی تبیین میشود. نتیجه گیری: برای رسیدن به رهبری مؤثر بایستی رؤسای دانشکده های پرستاری به مؤلفه‌ های فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی توجه کرده و در قالب برنامه‌ های آموزشی، آگاهی و مهارتهای موردنیاز آنها به ویژه در زمینه فرهنگ سازمانی ارتقا داده شود.